Πλησιάζουν να συμπληρωθούν τρεις ολόκληροι μήνες που δεν έχω ζωγραφίσει τίποτα. Εχω φτιάξει κάτι υπέροχα χρώματα, έχω σκιτσάρει διάφορες σκέψεις, αλλά όλ' αυτά μένουν στα αζήτητα: Τα χρώματα σε ένα πάγκο στην κουζίνα, τα σκίτσα σκόρπια εδώ κι εκεί, πάνω σε διάφορα χαρτάκια, στα κενά που αφήνουν οι διαφημίσεις των περιοδικών, σε περιθώρια ασκήσεων SUDOKU... Τι (μου) συμβαίνει;
Παρασκευή, Ιουλίου 28, 2006
SOS SOS SOS
Πλησιάζουν να συμπληρωθούν τρεις ολόκληροι μήνες που δεν έχω ζωγραφίσει τίποτα. Εχω φτιάξει κάτι υπέροχα χρώματα, έχω σκιτσάρει διάφορες σκέψεις, αλλά όλ' αυτά μένουν στα αζήτητα: Τα χρώματα σε ένα πάγκο στην κουζίνα, τα σκίτσα σκόρπια εδώ κι εκεί, πάνω σε διάφορα χαρτάκια, στα κενά που αφήνουν οι διαφημίσεις των περιοδικών, σε περιθώρια ασκήσεων SUDOKU... Τι (μου) συμβαίνει;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Μήπως φταίει και λίγο το blogging;..
Αυτό μη το πάρεις σαν καμιά "μπηχτή" αλλά είναι κάτι που παρατηρώ και με προβληματίζει. Ότι μάλλον τελικά σου κλέβει και αρκετή δημιουργικότητα από άλλες δραστηριότητες.
Συμφωνείς;
Μπορεί και τίποτα. Μπορεί απλά να είσαι σε "καταστολή" για μία περίοδο, μπορεί να είναι οι διεργασίες ακόμα πολύ υπόγειες, μπορεί,μπορεί, μπορεί.
Αφιερώνεις κάποια ώρα στην τέχνη σου κάθε μέρα ανεξάρτητα από την "έμπνευση"; Ξέρεις, είναι εξαιρετικά σημαντική υπόθεση αυτή...βρέξει χιονίσει, να κάθεσαι εκεί και να δουλεύεις.
Φίλος, εξαιρετικός ζωγράφος, στο Λονδίνο, είναι σχεδόν...υπάλληλος του εαυτού του. Με απίθανη πειθαρχία, κάθε πρωί, είναι όρθιος στις 8, απολαμβάνει τον καφέ του και στις 9 είναι μπροστά στο καβαλέτο. Αν δουλεύει κάποιο συγκεκριμένο έργο, τα πράγματα είναι απλά. Αν όμως όχι, δουλεύει "ασκήσεις". Χέρια, εκφράσεις, πόδια, κεφάλια, βάζα, μήλα, σκιές , τόνους, οτι φανταστείς.
Ο φίλος μου, έχει σαν minimum ωράριο το 5ωρο. Αν δεν το συμπληρώσει, δεν σταματάει. Κάθε μέρα! Και ξέρεις πως το ξεκίνησε αυτό; Μετά από μία περίοδο θανατηφόρας αδράνειας 3-4 μηνών.
Είναι το απόλυτο αντίστοιχο με τον συνθέτη ( ο Τσαϊκόφσκι το έκανε αυτό και όχι μόνο αυτός βέβαια) που αν δεν είχε έμπνευση συγκεκριμένη, πήγαινε στο πιάνο και αυτοσχεδίαζε ότι του κατέβαινε, έψαχνε παραλλαγές σε ένα πιο παλιό θέμα και στο τέλος, συνήθως κάπως έτσι προέκυπτε κάτι καινούργιο.
**Μάξιμε, αν δεν υπήρχε το blogging, κάτι θα εύρισκα να κάνω παλι.. εκτός απο το να ζωγραφίζω..
:-)
**Ανατέλλοντα, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.. μου ανοίγεις πόρτες..
Ισως φταίει που θέλω να αλλάξω κάτι.. Ξέρω πως θέλω να αλλάξω αλλά ακόμα δισταζω. Δεν εχω βρει τι ακριβώς.. Ψάχνω.
Πάντως, έχω προσέξει οτι μετά από μια περίοδο αδράνειας πέφτω με τα μούτρα στη δουλειά! Τόσο μεγάλο διάστημα όμως με ξενίζει.
ΘΕΛΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΝΑΚΙΑ
:-)
Σκέφτομαι ακόμα την κατάσταση που επικρατεί, το χάος, τον τρόμο και τη φρίκη.
Στον πόλεμο του Ιράκ, ζωγράφιζα σα μανιακή, ξέσκιζα τους καμβάδες σχεδόν. Τώρα είναι σα να έχω μουδιάσει. Αδυνατώ να καταλάβω, να περιγράψω αυτό που νοιώθω.. Χρειάζομαι ένα άδειασμα του νου.. Να μπορέσω να ανασυντάξω τη λογική μου μπροστά στο παράλογο που τείνει να επικρατήσει ολοληρωτικά...
Έχεις ακούσει για το writer's block; Ε, μάλλον έχεις... painter's block. Δεν είναι τίποτε -- θα περάσει...
Ίσως να χρειάζεσαι λίγες ημέρες διακοπές...
Μπορείς;
Πριν μερικές ημέρες ποστάρισα ένα "γραφικό" (φωτογραφία είναι) από θάλασσα (μάλιστα το έκανα Quiz). 'Οταν το έβαλα σκεφτόμουν ότι παραπέμπει λίγο στα δικά σου έργα, φυσικά χωρίς να τα πλησιάζει σε ομορφιά...
Μα.. τι λες τώρα Επίκουρε..?
Μπορεί ποτέ η Τέχνη (και με Τ κεφαλαίο ακόμα) να πλησιάσει τη Φύση..?
Είδα τη φωτό αλλά δεν πρόλαβα να διαγωνιστώ.. :-( Πολύ γρήγορα τα παίρνει το ποτάμι τα κουΐζζζζζζζ
:-)))
Δημοσίευση σχολίου