
Είμ' ένας τοίχος
από άθραυστο γυαλί
ένας καθρέφτης,
που πονάει με όσα βλέπει
Τα όσα δεν πρέπει
και τα όσα πρέπει
με δυο τυφλές ματιές
***
Είμ' ένας τοίχος
απο πέτρα κι απο φως
ένα μαντράκι
ακατέργαστο ντουβάρι
η άσπρη μου χάρη
σα βιολιού δοξάρι
σκαλίζει τις πληγές
***
Είμ' ένας τοίχος
ξαπλωμένος στην αυλή
μια χούφτα πέτρες
που μιλούν με το χορτάρι
κερδίζω τα βάρη
στης ζωής το ζάρι
με τρεις λαβωματιές
1/11/2002


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου